تیزهوشان؟!

ماجرای قبول شدن من تو تیزهوشان...........(قبل از ورود)     بعضی از پدر و مادرها هم که فکر می کنند با به زور جا دادن بچه هاشون در مدارس خاص، حالا چه با پارتی، چه با التماس، باعث موفقیت بچشون می شن، ولی نمی دونند که فرزندشون که به طور عادی در آزمون ورودی قبول نشده، بعد از مدتی که بین بچه های تیز هوش درس خوند، سر خورده می شه و همون یه ذره اعتماد به نفسش رو هم از دست می ده و اگرهم حتی دوباره به مدرسه عادی برگرده، اونی که می تونست در اون جور مدارس جزو بهترینها باشه، حالا حتی در همونجا هم به علت اعتماد به نفس پایینش نمی تونه خودش رو خوب نشون بده.
     این به خاطر اینه که پدر،‌ مادرها فکر می کنند تنها نشونه ی برتر بودن فرزندانشون درخششون در درسهای مدرسست، ولی شاید واقعا اینطور نباشه . هر انسانی نخبست تا وقتی خودش بخواد. چون بالاخره هر کسی در زمینه ای استعداد داره و این وظیفه والدین و مدارس و جامعست که به پیدا کردن زمینه استعدادی بچه ها کمک کنن.

راستش من خودم دوسال قبل تیزهوشان دادم تو یه مدرسه غیر انتفاعی درس میخوندم اون مدرسه  جزو بهترین مدرسه های ابتدایی استان بود و مسلما بهترین دانش اموزان رو تو خودش جا داده بود. من از یه مدرسه دولتی  اومده بودم یه دانش آموز معمولی بودم البته اون زمان قرار بود طبق نظام قدیمسال پنجم ابتدایی تیزهوشان بدیم.

 من زیاد به خودم امیدوار نبودم اولین سالی که به یه مدرسه غیر انتفاعی وارد شده بودم برام خیلی خیلی سخت بود اون همه دانش آموزای زرنگ بودن. من اونجا احساس تنهایی میکردم اعتمادمو کاملا از دست داده بودم. 

ولی....

خدا با من بود.. اون سال تیزهوشان حذف شد و به پایه جدیدالتاسیس ششم منتقل شد. من اینو به چشم یه فرصت طلایی دیدم از تابستون  با کمک مادرم شروع کردم به  تست زنی و درس خوندن.

اوایل سال ششم اونقدر ها هم خوب نبود چون  مدیر مدرسه منو به عنوان دانش آموزان متوسط در یه کلاس معمولی انداخته بود و با دانش آموزای زرنگ در یه کلاس جداگانه کار می شد

با کلی دعوا و کلنجر منو به کلاس دانش اموزای زرنگ بردن . راستش اول خودم راضی نبودم ولی به خودم گفتم چه میشه کرد

تصمیم بزرگی گرفتم خواستم به همه شون نشون بدم که لیاقتم چیه.  یه ماه رو اون کلاس گذروندم زیاد یادم نمیاد چجوری بود ولی بازم نتیجه خوبی نگرفته بودم

همه موفقیت های من از زمانی شروع شد که اولین آزمون آزمایشی که مدرسمون برگزار  میکرد رو ازم گرفتن

یادمه با کلی استرس و دلواپسی سوالا رو زدم . نمیدونستم نتیجه ام چی میشه. همینجوری گذشت تا موقع جواب آزمون..

باورم نمی شد من شاهکار کرده بودم تو اون آزمون  با رتبه 12 کشوری مقام اورده بودم وای! مثه یه رویا بود!

از اون موقع به بعد به خودم امیدوار شدم. فهمیدم که می تونم همه چیزو تغییر بدم

سال ششم کل زورمو زدم.. من شاگرد اول کلاس بودم (یجورایی) و تو تموم امتحانایی که ازمون میگرفتن  نمره عالی میگرفتم

سال تحصیلی گذشت و امتحان تیزهوشانو دادیم. تا اون موقع خیلی تغییر کرده بودم می دونسم که ناحیه خوب قبول میشم

بدون استرس رفتم سوالا رو دادم خیلیا می گفتن خیلی سخت بود بعضیا هم میگفتن راحت. خدارو شکر کردم که از اون سوالای ناجور و هوشی تو ریاضی نداده بودن چو اون موقع زیاد به این مورد امیدوار نبودم!

 موقع دادن نتایجم خوشحالی زیادی داشتم. من از ناحیه یک تبریز قبول شده بودم.هیچ کس فک نمیکرد چنین نتایجی رو به همراه داشته باشم

به خودم افتخار می کردم.. بد جور....

فک میکردم  مدارس فرزانگان بهشته با کلی امکانات و خوش گذرانی و تنبلی و  فک می کردم دیگه مشکلی ندارم

.....

(ادامه در پست های بعد)

امیدورارم داستان واقعی که از خودم نوشتم روتون اثر گذاشته باشه و انگیزه تونو زیاد کرده باشه!

 شما چی فک میکنید؟ به نظر شما جدا کردن یه عده دانش آموز تیزهوش از بقیه دانش  آموزا کار درستیه؟